Posts met de tag annalou



kinderportretten · 13. maart 2019
Winter... Nog niet voorbij dat koudste seizoen... Het getijde van gesnotter, guur en grauw, van bibberen en bitter en bar... En toch... Deze winter leerde ik dat dit ook het seizoen is van vervellen... Als je jezelf toestaat om net als de natuur even in rust te gaan, dan is het ook het seizoen van de geur van eucalyptus en van de kachel. De tinten zijn dan niet meer alleen grauw, maar soms ook gewoon zacht en gedempt...

familie · 30. november 2017
In het voorjaar trokken we met JAck, ons neefje naar het valkeniershof van Marina Bliek. Deze bijzondere dame houdt behalve van honden ook erg veel van vogels. Omdat ook Jack een geluksvogel was, hij mocht dit jaar immers zijn lentefeest vieren, dachten we dat het leuk was hem de vogels van Marina te laten ontmoeten. Nu moet je weten dat de vogels van Marina, niet de doorsnee zangvogeltjes zijn, die je wel eens op bezoek bij je grootouders ziet... Marina houdt van... roofvogels!

annalou & astor · 27. november 2017
een avondwandeling die je humeur kan laten omslaan...

annalou · 22. juli 2017
12 lange dagen was ze weg... zonder ons, zonder broer, maar met een rits vriendjes en een gezonde honger naar avontuur... Mijn jongwelpje van de vrijbuiters...

reizen · 30. maart 2017
Dat gebeurde begin maart in Marokko. Elk jaar vieren we traditiegetrouw de verjaardag van mijn schoonmama met een citytrip. Iedereen probeert zich daarvoor vrij te maken en we gaan met de hele familie. Soms lukt het maar heel kort, maar zonder uitzondering doen we allemaal de moeite om toch zeker één gezamenlijke blanco pagina te maken in de agenda's. Eigenlijk is het een beetje grof om het zo te stellen, want het klinkt nu een beetje alsof dat een geweldige opoffering zou zijn. Eigenlijk...

annalou · 11. januari 2017
dan kom ik er niet meer onderuit... De lokroep van de naaimachine. Het kan weken duren, maanden zelfs, dan liggen er geknipte patroondelen te wachten in een mand, stofjes smekend om een vorm te krijgen, garen helemaal opgedraaid om in een lange keten van lussen aaneen geregen te worden. In mijn vingers kruipt dan plots een kriebel. Het is een gekende kriebel: nu is het moment daar! Als ik er nu niet aan begin, is het winterseizoen voorbij en is de dochter weer een kledingmaat verder gegroeid....