lief lijf · 01. juli 2020

+++ SIEN SCHITTERT+++

Wat heb ik weer geluk met een vriendin als Sien die volmondig "ja" zegt als ik haar uitdaag om zich bijna helemaal bloot te geven voor mijn lens... Bijna helemaal bloot betekent: kwetsbaar en zonder doekjes erom heen, geen franje, geen ingewikkelde decors of poses, geen uitgebreide kostuumdrama's of lagen poedertjes, zalfjes en kleurtjes. Zelfs geen uren nabewerking en gladtrekken van plooitjes in photoshop ... Neen, het betekent puur en broos, make-up zoals je het gewoonlijk doet, je eigenste zelf met één laagje minder stof erom heen... Net iets minder om het lijf dan gewoonlijk...

en dat blijkt dus echt te werken...

Dat leeftijd maar een getalletje is, daar waren we de vorige keer al achter gekomen, dacht ik. En dat elk lijf telt en iedereen op zijn (of hier dus haar) manier kan stralen, dat ook! Maar als iemand me zegt "ik heb dankzij jouw foto's een vernieuwde appreciatie voor mezelf"... dan word ik dus eventjes stil.

Dan maakt mijn hart een sprongetje en denk ik "yes!!!!" "Mission accomplished!" "Dat is waarvoor ik het doe!" en ook"fantastisch, meid!"

En toch... Ik schrik er toch elke keer van als iemand met een prachtig lichaam als dit, toegeeft dat ze er toch best wel wat twijfels over heeft. Waarom toch? Hoe is het zover kunnen komen dat wij allemaal zo kritisch zijn voor ons eigen lichaam en zelf, voor het lijf dat zoveel voor ons doet...

Waar komt dat gekke idee vandaan dat het niet genoeg zou zijn?

Wat is dat fout en wat fijn vind ik het om dat idee onderuit te halen!

Het is heerlijk om die schuchtere blik van iemand te zien veranderen naarmate de klikjes elkaar opvolgen. Plots een stout lachje te zien verschijnen, "ja, ik durf dit!" "Verdorie, ik zie er eigenlijk wel goed uit!" "Heck, wat zou ik eigenlijk om dat rimpeltje geven als mijn ogen zo blinken!" tot "Godverdomme, dit ben ik en ik ben er trots op ook!" (Eat this!!)