Winter... Nog niet voorbij dat koudste seizoen... Het getijde van gesnotter, guur en grauw, van bibberen en bitter en bar, van dor en duister en dode takken... En toch... Deze winter leerde ik dat dit ook het seizoen is van vervellen... Van cocoonen, herbronnen, geduldig wachten. Het seizoen met de belofte: het zal lichter worden, het zal warmer worden, het zal beter worden. En intussen... als je goed kijkt en voelt, is het niet alleen maar bitter en bibberen... Als je jezelf toestaat om net als de natuur even in rust te gaan, even op pauze, dan is het ook het seizoen van de geur van eucalyptus en van de kachel. De tinten zijn dan niet meer alleen grauw, maar soms ook gewoon zacht en gedempt... Geloogd hout, de rijke schakeringen van gedesatureerd groen in de verdroogde stengels van papavers...Koel klinkt veel minder eng dan Koud en kil... Het moet niet altijd fris en fel!
Ik ging op bezoek bij De Knotwilg. Het tuincentrum in Brugge dat gerund wordt door het aardigste koppel dat je je kunt inbeelden: Hanne en Klaas. Ze staan altijd paraat met kennis van zaken, advies en een babbeltje. Mijn groene vingers hunkeren al naar de lente. Toen ik in hun plantenhotel nog zoveel zomergasten in overwwintermodus zag, wist ik: het is nog te vroeg voor de voorjaarskriebel! Een prachtig sneeuwklokje bevestigde dat. Ik zag enkele takken katoen staan, eucalyptus en gedroogde papaver en ik wist dat ik nog wat geduld moet oefenen: eerst nog even een ode aan de winter!
Met de inspiratie van de dag nam ik mijn camera. Annalou en Nanne wikkelden zich gewillig in warme sjaals, gebreide mutsen vleiden zich op een schapenwolletje als volleerde ijsprinsessen en mijmerden met me mee..
Het voorjaar krijgt haar kans nog wel... De dagen lengen al, ze verlangen mee met mij... Maar eerst nog even de wind doorstaan met naast mij de vlammen in de kachel aan.
Reactie schrijven